maandag 30 juli 2012

Natje & Kaatje

Al 33 jaar vriendinnen. Natje & Kaatje....
Ondanks verschillende scholen en woonplaatsen, al die jaren, altijd contact gehouden. Soms met lange stille periodes ertussen maar als je echt...écht vriendinnen bent dan maakt dat toch niet uit!!...

Heel veel gekke dingen gedaan vroeger waarvan Natalie de "aanvoerster" was...zo gek als een deur...en ik?...ik was de held op sokken die dan uiteindelijk altijd wel meedeed maar wel met een "zwaaiendentevensverbiedendvingertjevanmijnmoedersyndroom"...hahaha. Onderstaande foto spreekt boekdelen....mooi om te zien dat het nog steeds zo is..Natje was altijd al de gekste en de durfal van ons twee....en ik deed een beetje mee...hihihihi
We waren er ons toen niet van bewust, maar nu horen we regelmatig dat we toch wel een bijzonder stel waren, in een klein dorp als Kruiningen......meisjes die deden wat ze wilden....stoere meiden....die alles durfden... kleedden zoals ze wilden, wat ieder ander er ook van dacht: schijt aan!!..als 12 jarigen al dansten in de kroeg waar mijn zus werkte (Blauwe Steen in Goes)...etc

Zijn jullie zusjes?...die vraag kregen we heel vaak te horen!... Diverse stadia doorlopen wat betrefd trends....van keurige meisjes met lang haar en brilletjes tot semi-punkers met stekelhaar en leren motorjacks tot "Anita's" (excuses voor degenen die Anita heten..hahaha) met ontploft haar, mega kuiven, knalblauwe mascara en knalroze lippenstift....



Nu allebei een dochter van ongeveer dezelfde leeftijd....Jammer dat we te ver uit elkaar wonen want anders zou de geschiedenis zich herhalen, denk ik. Zo leuk om deze mini-Natalie (Demi) en mini-Erika (Maud) samen te zien. De klik was er meteen toen ze elkaar voor het eerst zagen en al zit er een jaar tussen de bezoekjes...het is meteen weer dikke mik met die twee...net als bij de mama's!! 

zaterdag 28 juli 2012

(eri)KATER en Zo(o) 2...

Ik zei het toch!!....Ik trek het aan!!...Dieren die aan het zwerven slaan komen allemaal terecht op dit adres...zouden katten ook mond tot mond (of in hun geval dan; bek tot bek) reclame hebben?..".Ja..ja...dat huis daar...daar moet je zijn!!"...die mutsefluts die daar woont die kun je voor je karretje spannen hoor....die regelt wel wat...succes gegarandeert!!...gewoon heeeul zielig doen en dan komt het goed....

Gisterenavond laat loop ik nog ff naar buiten en wat zit daar op de schutting...jawel hoor...een schattig klein poesje....broodmager......ze miauwt klagelijk en zielig zoals jonge katjes zo goed kunnen....ERIKA...HELP!!...ik ben zielig en ik heb honger en ik ben helemaal alleen hier op die hoge enge schutting...



De moed zakt me een beetje in de schoenen (slippers in mijn geval)....ahw neehh...niet weer hè! Ik probeer sterk te zijn...haal het beestje van de schutting en zet het "stoutmoedig" in de brandgang....poort snel dicht....hopend dat het dan de weg naar huis kan vinden....maar het leed is al geschied...het beestje voelt mijn medelijden (denk ik) en komt gewoon onder de poort door weer terug....kroelend langs mijn benen...spinnend...dankbaar miauwend: "jij bent mijn vriendinnetje hè Erika?...ik voel het!"..."jij laat me echt niet aan mijn lot over want ik ben KEIzielig en KEImager"....toch Erika?

Norman houdt zijn hart weer al vast maar ik hou me sterk en laat het beestje met pijn en moeite voor wat het is...nog steeds hartverscheurend miauwend om aandacht, buiten in de tuin....in de regen....:(

Na een toch wat onrustige nacht...(hahaha)...sta ik vanmorgen op. Zodra het beestje een glimp van me opvangt probeert ze binnen te komen....ik doe het kattenluikje dicht....maar ze krabt met haar pootjes als een bezetene tegen het luikje....laat me er in!!...laat me er in!!...please!! Maud in tranen...en Koert reageert gortdroog: "én mama...hoe gaan we haar noemen?"...(hahahaha....hij kent me te goed!)..Ik laat al mijn goede voornemens varen...niet tegen te vechten!!...kom maar beestje...komt allemaal goed...ga ik regelen voor je!!

Onze "held op sokken" Pluis bekijkt het allemaal eens van een veilig afstandje..pffhahaha....en Maja is ook bijzonder rustig en afwachtend...hoezo ons terratorium verdedigen?...euhh....moet dat?

Goddank is er zoiets als Facebook...Al snel krijg ik een reactie van Lisette (kennis)...ze woont best een eindje hier vandaan..."volgens mij ken ik dit poesje...komt uit een nest bij ons in de tuin (van een voor hun ook vreemde kat)...We hebben er al die tijd voor gezorgd en hebben een goed tehuis gevonden voor ze, maar eentje is aan het zwerven geslagen"...hoe is het mogelijk??....foto's uitgewisseld: Ja hoor!!...het is m!!
Beestje uitgebreid gevoerd...geknuffeld....vertroeteld...en naar Lisette gebracht...vanwaar ze naar een zorgboerderij mag in Heeswijk. http://www.zorgboeren.nl/dobbelshoeve/ 

Daar gaat dit mooie beestje alle aandacht krijgen van kinderen met een handicap. HOE MOOI IS DAT?!...alle partijen happy!...Lisette, Norman, ik, poesje, alle kinderen en niet te vergeten Pluis en Maja (ik zie in hun kattenogen dat ze denken:..jeujjj...dat vervelend klein ding wat alle aandacht opeist is pleite!!...hahaha)

woensdag 18 juli 2012

A thousand thanks.....

Ik merk dat ik het erg leuk vind om op mijn blog te schrijven. En het feit dat ie ook nog gelezen wordt vindt ik helemaal fantastisch!! Thanx iedereen die me volgt!! Het is vér boven mijn verwachting!!


Natuurlijk deel ik al behoorlijk wát via FB maar die statusjes zijn maar zo kort...hihi... Het fijne van een blog is dat je wat langer door kunt " beppen & zagen" over een onderwerp..;-)

Vandaag heb ik weer bijna een uur zitten schrijven maar... huh??.. er ging iets helemaal mis....alleen maar witte vlakken...grmpfff....toen was ik er, moet ik eerlijk zeggen, ff klaar mee.
Vandaag geen verhaaltje dus...

Maarruh wordt vervolgd.....;-)










zondag 15 juli 2012

't Witte Uus & 2 knapzakken....

Wat is het toch vreselijk leuk om herinneringen op te halen, als je al die oude foto's bekijkt....
Sinds kort ook mijn neef Jan weer gevonden op FB. Dat vind ik zo ontzettend leuk!! Want met Jan heb ik als kind heel wat "avonturen" beleefd!!...hahaha...
Mijn ome Ab en tante Hennie woonden in 't Witte Uus in Vlake....een prachtig mooi huis met daarachter uitgestrekte boomgaarden.....Jan en ik waren even oud...en we speelden heel vaak samen.
We gingen dan "zwerven" in de boomgaard...voor mij een immens doolhof want alles leek zo vreselijk veel op elkaar..euhh...waar ben ik? ...waar ben ik?....zag door de bomen het bos niet meer...hihi. en ik vond het superstoer dat Jan wél precies de weg wist!! We maakten heuse "knapzakken"...of  "zwerfstokken"...zo noemden we ze geloof ik....kaplaarsjes aan...en ik waande me serieus als een soort mini-Swiebertje en mini-Saartje...hup...de "wijde" wereld in...nou ja..."wijd"......zo vér de boomgaard strekte dan... hihi ...ennuh...eten voor onderweg hadden we genoeg...(tenminste in oogsttijd dan)...appels en peren in overvloed! Ik vraag me dan nu ook verwonderd af wat we in godsnaam in die knapzak hadden..??....whaha.


Hutten bouwen.....bomen klimmen....vuurtje stoken (onder toezicht van ome Ab) met afval hout uit de boomgaard, wat verbrand moest worden en dat mocht toen gewoon nog zonder allerlei toestanden....slootje springen...heeuule brede in mijn herinnering...

Een grote ijzeren trapauto was regelmatig ons vervoermiddel...cool!! die had ik thuis niet!...daar konden we al amper onze kont keren in de tuin...laat staan zo'n grote auto...
Ik herinner me ook nog Pinky...die ENORME...en dan bedoel ik ook EEENÓÓRME hond die altijd voor het hekje stond...precies dáár waar ik doorheen moest...later bleek dit hondenras niet echt extreem groot...haha...maar zo zit ie wel in mijn hoofd!

Ik hoorde laatst van Jan dat ik blijkbaar altijd met hem wilde trouwen...hahaha...dat heb ik verdrongen denk ik...want dat weet ik dus niet meer...oud zeer...onbereikbare liefde...och gerum ikkuh....hihi....maar als ik die oude fotootjes bekijk heb ik inderdaad het vermoeden dat ik een soort van verliefd was op mijn neef....(op de ene foto wil ik hem aanraken en op de andere hebben we handjes vast) en hij was idd echt wél mijn favorite neef!!

Dikke vriendjes...tot mijn oom en tante gingen verhuizen, naar Vlissingen en Jan natuurlijk ook....boehoehoe.
Daarna elkaar langzamerhand steeds meer uit het oog verloren, want zo gaat dat gewoon...tot nu!!...lang leve FB!!

Mooie herinneringen aan een superleuke tijd!...en ik wil maar ff zeggen....40 jaar later;




toen maakten we 2 knapzakken...nu zijn we 2 knapzakken!!...;-)


zaterdag 14 juli 2012

Deze en Gene(n)...

Om wat oude babyfoto's op te snorren van de kinderen moest ik ff in de doos fotoboeken duiken want digitaal waren we toen nog niet.... en natuurlijk kijk je dan ook even in je eigen oude albums....






Ik moet even een rectificatie plaatsen (sorry koert en Maud)...want ik realiseer me nu; de schattigste baby "ever" was ik!!..haha

Nou hebben jullie kids wel het geluk dat je die fantastische genen van je moeder hebt geërfd! De gelijkenis is af en toe verbluffend! Helaas heb ik geen vergelijkingsmateriaal, van Norman als baby/peuter, om er naast te leggen,  (geen foto's) want natuurlijk zullen hier en daar ook wel sporen van hem herkenbaar zijn....;-)

Toch bijzonder hoeveel genetisch materiaal er vanuit zo'n piepklein eicelletje en een nog kleiner spermacelletje overgedragen wordt...Niet alleen de "looks" maar ook bepaalde eigenschappen.
Ik heb Maud nooit afgedwongen te turnen of met de barbies te spelen (nee..écht niet!!) en het beetje stuntelige onvoorzichtige heeft Koert ook van geen vreemde....

Gelukkig hebben ze de kapsones van hun moeder NIET geërfd...;-)
Ik
Ik
Maud

Koert
Ik



vrijdag 13 juli 2012

Baby Blues...



Vanmiddag liep ik in het Kruidvat en er was daar een moeder met een baby'tje in een wandelwagen en dat baby'tje krijste de longen uit zijn lijf. En ik dacht...ohw jah...zo was dat...pjoewie....Het ene moment liggen ze als een engeltje te slapen en het andere moment gaat in één keer die sirene af! ....ALARMFASE 1 !!. Mijn moederlijf reageerde dan ook altijd meteen!!...mijn zenuwen meteen geprikkeld, mijn hart maakte letterlijk een sprongetje en ging sneller kloppen....zweten....onrust. Bizar hoe het moeder-instinct feitelijk "meegeboren" wordt....ik kende dat gevoel voorheen niet.  Speentje.....knuffeltje....wiebelen....wandelen....koetsjie-koetsjie geluiden...alles uit de kast om het mensje maar stil te krijgen....
Koert

Koert had er vanaf de geboorte al meteen een behoorlijk volume inzitten...mijn hemel wat kon dat kind krijsen zeg!! zong letterlijk hartstochtelijke "baby-blues".  Babyfoon??...phuh..nergens voor nodig!...als moeder ben je sowieso al bij het eerste kreuntje wakker en alert maar Koert zorgde er ook zelf wel voor dat ie niet vergeten werd....(de babyfoon was überhaupt geen optie want de enige frequentie die hier werkte was ook al in gebruik door een Turkse baby van een paar huizen verder...hahaha...beetje druk daar in huis ook...met nog 6 andere kinderen....dat hoefde ik allemaal niet te horen)

Koert
Pfffff...ik heb aardig wat momenten gehad dat ik me "onzichtbaar" wenste met kind en al..... zoals bijvoorbeeld bij de ABN amro-bank .....Mevrouw, kan het niet wat zachter? ik kan de klanten niet verstaan?...euhhh...nee....en ik kan je vertellen; hij stopt ook niet zomaar één twee drie....en het aan- en uit knopje heb ik ook nog steeds niet gevonden...weet u misschien waar het zit??..nee?...de batterijen dan?...ook niet?...tja, dan weet ik het ook niet, sorry!!. ...of in een Franse grot...tijdens een excursie....heeeeel de excursie op topvolume... en weet je... in een grot galmt dat ook zo lekker door.....hahaha....Nu kan ik er om lachen maar TOEN?!?...not amused!!

Maar zo hard als hij kon krijsen...zó mooi vond ik hem ook!!...Als ik dan liep te wandelen met hem (en hij sliep lekker..haha) dan dacht ik: "kijk nou toch eens in de wagen mensen!!!...kijk dan toch wat een beauty!...is het geen popje? een mooier kind dan dit is er nog nooit op de wereld gezet hoor!!...echnie!!...dat je het weet!!" 
Tegenwoordig kun je pronken met je kind op FB en hyves enzo...nou reken maar dat ik dat dan ook gedaan had!! Toen ik voor de tweede keer zwanger was, was ik zelfs een beetje ongerust....ik dacht...het lukt me never nooooooit om wéér zo'n mooi kind op de wereld te zetten...Maar verrek zeg...Maud was gewoon een EXACTE KOPIE!..oké met twee X chromosomen dan.....en een ietsiepietse vriendelijker huilvolume....
Maud

Maud
Tja...baby's...ik was er niet zo voor in de wieg gelegd geloof ik...haha...ik ben beter met kinderen die kunnen praten en begrijpen....Inmiddels heeft de ene "baby" de baard in de keel en zie ik donzige snorhaartjes verschijnen op zijn bovenlip en zit de andere "baby" haar nagels te lakken, deo te spuiten (uche uche) te tutten voor de spiegel en te chatten met vriendinnen op hyves.....Heerlijk!!!!


PS...ik zeg: ...zoek de verschillen op de foto's!!...;-)

donderdag 12 juli 2012

Pluizenissen...

Ahw gossie....Ons Pluisje moest onder het mes vandaag. Had een raar bultje boven haar oog wat beter weggehaald kon worden. Sinds gisterenavond mocht ze niet meer eten....nuchter aanleveren graag!!...Oepsie!!

Nou wil het geval dat "ons Pluisje" een bourgondisch ingestelde kat is wier leven om eten draait....Als ze nog maar dénkt de bodem van haar bakje te zien, kijkt ze me al smekend aan:....MI-AUW?...(lees: bakje bijna leeg.....ik zie de bodem....das nie goed eejj...eten!!...please??) en aangezien ik ietsiepietsie te vaak aan die vraag voldaan heb is dat kleine schattige kitten wat onder kast paste (10 cm) nu uitgegroeid tot een... euhhh....mega-poes à la Garfield in zwart-witte uitvoering van (vandaag gewogen) 7,8 kilo schoon aan de haak....schaamrood op mijn wangen daar bij de dierenarts.....ik met klein stemmetje:..."ja maar...ja maar....ze was als kitten al best bol hoor...ennuh...ze heeft heel veel en heel dik haar en zó heeeeel veel eten krijgt ze echt niet hoor..".maar toen ik de "jajajekanmenogmeervertellenenikweetwelbeterglimlach" van de dierenarts zag heb ik mijn verweer maar gestopt....zinloos..hahaha. Oké...we hebben het gewone kattenluikje moeten vervangen voor één voor kleine hondjes en als ik met haar zou gaan wandelen aan een riempje kan ze best door voor een...pekinees hondje...beetje heel erg dik en bol is ze wel....ik geef het toe...

Vanmorgen toen ik uit bed kwam zat ze natuurlijk al klaar bij de deur beneden...tis dat ze geen handjes heeft en niet kan praten, want anders had ze me beetgepakt, me naar haar bakje gesleurd, mijn neus er hardhandig ingeduwd en gezegd: "kijk eens!!...heeuuulemaal leeg...al veeuuul te lang!! HONG-ER!!"
Jah...sorry Pluisje...maar het mag nu echt niet!...
In eerste instantie bleef ze een beetje, niet begrijpend, miauwen....logisch....vervolgens werd het gemiauw wat drammeriger en doordringender....om vervolgens gewoon "pissed" te zijn en alles uit de kast te halen om proberen mijn aandacht te trekken....
Uiteindelijk gaf ze het op en begon van ellende maar te grazen...van de varens buiten...hahahaha...och gerum!!




Maar het is achter rug...ze ligt haar roes uit te slapen op een kussen hier in de kamer...is waarschijnlijk nog een paar uur onder zeil....narcose voor 8 kilo schijnt wat langer door te werken, volgens de dierenarts...oooww...pluisje toch!...
Ik heb nog even overwogen de dierenarts te vragen om meteen maar een liposuctie en een maagverkleining te doen....maar jah...das dan misschien weer een beetje overdreven voor een -huis, -tuin en keukenkat en ik vond  € 106,00 eigenlijk ook wel welletjes....Gewoon maar aan de lijn, dus...hahaha.

Ik heb wél meteen ff gruwelijk misbruik gemaakt van je situatie, Pluis!...sorry...maar nu je er zo weerloos, slap en voor pampus bij ligt heb ik je meteen maar een knip- en kam-beurt gegeven. Niet je meest favoriete behandeling in normale staat van bewustzijn...("auw")...en het was hard nodig. Heb er ongeveer een kilo haar met klitten afgehaald ....dat is er dan alvast maar één!..haha....
Duur kapbeurtje...dat wel...maar ja...als ik naar de kapper ga ben ik ook € 90,00 kwijt en dan worden er niet eens "bultjes" weggehaald....whaha.











woensdag 11 juli 2012

Hotter than my daughter....

Je hebt het meestal niet zo in de gaten, maar soms wordt je er mee geconfronteerd...met het feit dat je gewoon echt ouder wordt....

Het moment dat de cassiere van 18 je "mevrouw" noemt...en je denkt..huh?...mevrou-houw?...come on!!...ik draag toch geen bloementjesschort en heb toch geen watergolfpermanentje in mijn haar?...waar komt dat "mevrouw" nou ineens vandaan?? Of wanneer je oude fragmentjes terug kijkt op You Tube...bijvoorbeeld van "Joris Drie-pinter" en Swiebertje en het gewoon mega-ouderwetse zwart-wit filmpjes zijn (slik).

Het gekke is, dat als je 16 bent, je heel graag ouder wilt zijn en voorál ouder geschat wil worden..zo rond de 27 komt er dan een omslag....is het neutraal.....maar zodra je richting de 40 gaat, ga je hysterisch smeren met allerlei anti-rimpelcremepjes met euhhh... collageen hyaluronzuur activator, peptiden en een AV-A filter enzo (weet jij wat het is? ik niet!).... en dank je God op je knietjes wanneer je jonger geschat wordt!! 
Ik ben duidelijk blijven steken bij die 27 jaar.....in mijn hoofd dan!!..haha...want na een avondje doorzakken in de kroeg moet mijn lijf ongeveer een week bijtrekken, tegenwoordig....

Langzaam sluipt het er in....dat ouder worden....je past je automatisch aan...SCARY!!...waar je vroeger klassieke muziek afschuwelijk saai vond, begin je het nu te waarderen....hoor je je eigen moeder praten als je tegen je kinderen zegt...eeejjj...mag die TV wat zachter...pfffff...wat een druk programma zeg...vind je mannen van rond de veertig aantrekkelijk...en wil je je rokjes steeds langer...oké...net boven de knie...dat kan nog!!
Het feit dat je kinderen langer op bed liggen 's morgens dan jij, heb ik altijd voor ONMOGELIJK gehouden....maar inmiddels is het zo vér ! 

De eerste grijze haren die oogverblindend opblinken onder meedogenloos halogeenlicht...pling...pling pling...IEEEKS DAKANNIE!!!.. en Maud die zegt; Mama jij hebt allemaal van die dikke aderen op je handen?....euhh..ja kind..nou én? (ik zei exact hetzelfde tegen mijn vader toen ik 10 was....Pa...wat heb jij oude handjes!!...met al die aderen die er op liggen...pffhahaha....de geschiedenis herhaalt zich!!) Mijn eyeliner die steeds dunner moet omdat je anders mijn oogleden niet meer ziet....het liefst kijkend in een "smokey" spiegel want dat "verzacht" de boel zo heerlijk!! Snorharen die steeds meer geplukt moeten worden....en eeltlaagjes hier en daar....
En dan nu ook een leesbrilletje....omdat de lettertjes gaan dansen en ik ongeveer in de computer of het boek moet kruipen om het te kunnen lezen....zonder scheel te kijken...(kweet niet goed wát nou charmanter is)





Tja...ik zal het onder ogen moeten zien...je wordt ouder Mama!!....oké..altijd nog wel "hotter than my daughter"....maar dat heeft meer met mijn lichaamstemperatuur te maken (opvliegers.. whaha) dan met mijn "looks"....;-)






zondag 8 juli 2012

Busje komt zo.....

Morgen wordt ie alweer 83...mijn pa!..Vroeger de mooiste buschauffeur van Kruiningen en omstreken...hahaha! en al zeg ik het zelf, hij is met zijn 82 jaar nog steeds een leuk ventje! In het bejaardentehuis wordt hij regelmatig herkend door ouwe verrimpelde vrouwtjes met spierwit haar en kromme beentjes (die er wellicht vroeger wat aantrekkelijker uitzagen)...."Kiek noe...das Rinus, de busschauffeur!!...ja...mie joe zat ik altied in de bus van Kruunigen nih Rilland!! wir is de tied ehbleven...tsjoenge joenge...mè uh.. Knappe man eejjjj!!"

Pa & Ma "dating"



Als ik dan die oude foto's zie krijg ik altijd zo'n weemoedig gevoel in buik; Mijn god...wat gaat een leven toch snel...toen nog jong en midden in het leven....nu in het bejaardentehuis, met als enig vervoermiddel een rollator, rolstoel of driewielerfiets. Niet dat pa die gebruikt...haha...hij zal gek wezen...dat schaad zijn imago...Gelukkig heeft hij het ook nog niet nodig...ook al leek het een jaartje geleden er wel op. (toen erg slecht ter been...inmiddels weer flink de pas er in...tenminste voor zo ver dat kan als je 82 bent).

Pa en zijn bus
Vroeger een behoorlijk avontuurlijk leven. Touringcar chauffeur. Iedere zomer weken lang "on tour" met een bus vol Amerikanen "sightseeing Europe". Brussel, Parijs, Bern, Luzern, Rome, Florance, Venetie, Nice, etc....al die plaatsen kende hij op zijn duimpje.
Ik weet nog dat, als hij dan weer op reis ging, ik altijd moest huilen...boehoehoehoehoe!!!....ik kreeg dan voor iedere dag dat ie weg moest een kus en hij stuurde altijd een kaartje! Laatst met het uitruimen van het ouderlijk huis kwamen we die ineens weer tegen...al die oude kaartjes had mijn moeder allemaal bewaard...geweldig!! en ook heel ontroerend!! (snuf, snik)
Als ie dan weer thuis kwam wist ik ook dat hij altijd iets leuks voor me had meegenomen...dan stond ik al te popelen bij de deur...tot ik die GROOOOTE bus de straat in zag komen!!....hoe stoer vond ik dat! Die enorme bus voor onze deur...met mijn vader achter het stuur...in zijn eeuwige lichtblauwe overhemd (uniform) met opgerolde mouwen en bruingebrande armen....en ik mocht dan ff in de bus....TROTS!!
Familie foto
OOOHHH.....en enorm opgewonden wat ie deze keer voor me had meegenomen; kauwgom in allerlei fruitsmaken (die hier nog niet bestonden)...offuhh...een mini koekoeksklokje met een schommelend vrouwtje eronder...weerbeeldje.......klederdrachtpoppetje.....kleine hotelzeepjes en shampootjes die hij opgespaard had....cool!!...die had NIEMAND!
Ik at al Toblerone chocolade toen iedereen hier nog aan de koetjesreep zat....Toblerone?..nog noooooit van gehoord en wat een rare vorm?...maar wel lekkerrr!!!!!
Ik weet eigenlijk niet wat ik toen, als kind van 6, leuker vond....ál die verrassingen die hij meebracht of dat mijn vader weer thuis was...??..pffhahahaha

Soms mochten mijn moeder en ik mee (mijn zussen waren al groot en het huis uit)...op reis....een paar daagjes....Parijs, Brussel....sjieke hotels...Hilton, Sheraton....excursies "Paris by night"...."manneke pis"...mèn wat vond ik dat altijd enorm spannend en indrukwekkend. Daar bovenop al die aandacht van die Amerikaanse toeristen;  "oohhww..look how cute...is this your daughter Rinus?"....Als ik er nu over nadenk:  GEWELDIGE herinneringen!!...en niet te vergeten RESPECT voor mijn moeder die alle zomers alles altijd alleen moest doen met de kinderen! ....Met als kanttekening dat wij wel heeeeuuule makkelijke kindertjes waren hoor!...hihi.

In Parijs
Tja...time flies...pfffff....maarruh... vertel hem maar eens dat je in Parijs of Rome bent geweest....dan weet hij je nog precies te vertellen wat je moet zien en hoe je moet rijden...(voor zo ver dat nog klopt na pakweg 30 jaar..hihi)...levendige herinneringen aan een, voor hem, fantastische tijd, denk ik!!
Busje komt zóóóóóó...busje komt zóóóóó....

Dikke kus van mien voe joe paatje voe iederen dag....!!


vrijdag 6 juli 2012

(eri)KATER en ZO(o)....

Misschien....héél misschien..... moet ik tóch eens serieus overwegen een dierenopvangcentrumpje op te richten. Kweet niet of de buurt er zo blij mee zou zijn, maar ik heb het gevoel dat het gewoon mijn "roeping" is...of ik het nou wil of niet!! (Nou ja....niet willen....vroeger op school kwam er uit de beroepentest: Erika's voorkeur gaat uit naar de verzorgende sector...hetzij met mensen of met dieren....dussssss)

Maar zonder gekheid....de beestjes in nood zoeken mij gewoon op... écht!!

Eerst was daar Muk...een pracht van een Maine Coon kater. Hij begon met stiekeme nachtelijke bezoekjes door het kattenluik. 'S morgens, wanneer ik beneden kwam, had ik regelmatig het vermoeden dat er iets binnenkwam terwijl wij lagen te slapen want ik hoorde onze andere katten 's nachts wel eens heftig protesteren...achteraf snap ik het wel!....die dames zaten ééécht niet te wachten op een dominante kater in huis....(hahahaha...ik kan me er iets bij voorstellen) Maar toen ik Muk (toen nog naamloos) een keer betrapte bij binnenkomst zag ik wat een prachtig beest het was!! Die moest toch van iemand zijn?  Eenmaal het beestjes vertrouwen gewonnen ben ik met hem naar de dierenarts gegaan....om hem te laten scannen....dit beest moest gechipt zijn...dat kon niet anders....Maar nee hoor....gescand van top tot teen...niks, noppes, nada!!...owkeejjjj....affijn...kat er bij dus! Ineens hadden we er 3...
Helaas is het achteraf toch nog slecht afgelopen met mooie Muk. Hij kreeg na een jaar een nierziekte en we hebben hem toen helaas in moeten laten slapen....och gerum!...(snik)

Vervolgens....pakweg 3 jaar later zit er, midden in de winter, ineens wéér een poesje voor het raam....MEGA zielig te miauwen.....klein beestje, beetje mager...lapjeskat...zieluuuuuuugggg!! "MIAUUUUWWWWWW...mag ik naar binnen???...ik snak naar aandacht en ik ben echt kei-lief...kijk dan hoe lief ik kopjes geef en hoe schattig ik ben????...please please pleeeeeaaaase!!"
Ahww..nee hè!!...niet weer!!...ik wil geen 3 katten meer....maar het is wel sneu, en zielig, en ze is wel mager en het is wel koud buiten..en en en.....
Maud in tranen...omdat ze het ook zo zielig vindt....shit!...Dierenambulance en asiel gebeld: "nee sorry mevrouw, maar we zitten vol"....euhh..ja?...én?...Ja...én niks dus...grmpfff. Toch vond ik dat ik mezelf bij elkaar moest rapen en voet bij stuk moest houden...ik wil geen 3 katten meer!! Voor je het weet ben je zo'n "poezenvrouwtje" met 50 katten in huis, bekend bij de GGD en kom je op tv in e.o.a. programma over mensen met een probleem...Ik moest mezelf beheersen!!!..hahahahaha
Goddank kreeg ik na een oproep op Facebook het aanbod van mijn lieve buuf; "Ik wil hem eigenlijk wel!!...Inmiddels is Pippi (zo heet ze nu) uitgegroeid tot een gezellige dikkerd die regelmatig (bek)vecht met onze Maja...(ook een lapjeskat...en de lapjes hangen dan soms ook letterlijk los...)

en toen was er ineens dat konijn in de voortuin...zucht!! Weet je...ik negeer het gewoon!!...dan gaat het misschien wel weg....hmmmm....niet dus!....:S Sterker nog, we worden er zelfs op aangesproken door voorbijgangers: "Mevrouw, er zit al een paar dagen een konijn in uw tuin en onze hond wil er steeds achter aan en dat is best vervelend"..."huhuh...weet ik....maar het is niet mijn konijn...??!!...."
Wel zielig....tis nog koud 's nachts...toch maar een beetje stro neerleggen, en een beetje voer en drinken....damn...daar ga ik weer!! Maud: Ohww mama...kunnen we m houden?....ik wil al zoooo lang een konijn!! En dat klopt....ik heb altijd geroepen: neeh neeh neeh!...géén konijn!...maar ja...nu zit ie in de voortuin...zó voor het oppakken...de dierenambulance laat het wéér afweten....en als ik m naar de kinderboerderij wil brengen moet ik € 5,00 betalen...(HUH???....wist je nog...het is NIET MIJN KONIJN!!) Op het moment dat ik dan overweeg om eens op marktplaats te gaan kijken voor een konijnenhok weet ik natuurlijk alweer hoe laat het is!...pffhahahaha...Jawél hoor: WELKOM Stampertje! (de zeer origineel gekozen naam door de kinderen..hihihihi) en vanaf nu loop ik dus regelmatig als een idioot achter dat konijn aan, in de tuin, om het vangen, als ie ff los heeft gelopen.....en "stampen" dat ie kan!!...serieus!!...;-)

Zit ik vandaag achter de receptie bij Hutten...even een half uurtje invallen...hoor ik ineens SKWIEK SKWIEK,,,,offuhh FUUUT FUUUT (is me inmiddels verteld)...jonge vogel voor het raam...staat letterlijk naar binnen te kijken en te roepen...Mamamamamamamama!!.....tenminste...dat denk ik?...blijft zenuwachtig voor het raam heen en weer rennen...al "fuuuutend" en kijkt me regelmatig aan alsof ie zeggen wil; MAMAAAHHH...hier ben ik...honger!!...je ziet me toch wel!!...
Owkeejjj...dat ie me voor zijn moeder aan ziet?...tja...ik heb wel  dunne beentjes en mijn neus (snavel) is ook wel redelijk aanwezig....zwart/witte kleding.....weet zo'n vogeltje veel?!...ik kan me er wel iets bij voorstellen....maar nee...ik had al snel het ei gelegd...géén vogel....ik zie me al gaan met mijn vangnetje...;-)
De volgende uren zat ik natuurlijk wel met dat beestje in mijn maag....(nee nee...niet letterlijk......had kip voor lunch...whaha) maar gelukkig hoor ik net van een collega dat de "echte" moeder daar ook rondvliegt...pffffffff....opluchting!!...wil écht niet op marktplaats gaan kijken naar een vogelkooi!!

What's next???....ik ben benieuwd....en dan heb ik nog niet eens verteld van al die muizen die ik het leven heb gered....met 2 bekertjes... om ze te vangen en ze in de brandgang te zetten...en ze tevens vriendelijk doch dringend te verzoeken om ergens anders hun leven te gaan leiden i.p.v. op het jachtterrein van onze Pluis en Maja....


Ik heb alvast wél een naam verzonnen voor het opvangcentrum...voor het geval dát..........(eri)KATER en ZO(o)....ennuh...een "beestenbende" .....ach...daar ben ik al wel aan gewend. Die tref ik regelmatig aan als ik thuiskom van het werk.....=P